3240เข้าชม
0ตอบกลับ

ชีวิตเหมือนเรือน้อยล่องลอยอยู่ [คัดลอกลิงค์]

ถอยกลับ ถัดไป ดูที่ระบุไว้

ออฟไลน์ watkaeng

ระดับ : ผู้ดูแลระบบ

UID: ผู้ใช้ลำดับที่ 6

เพศ : ชาย

โพสต์ : 2068

สำคัญ : 0

เงิน : 2020 (บาท)

ความดี : 1047 (แต้ม)

เครดิต : 2061 (แต้ม) [เติม]

จิตพิสัย: 997 (แต้ม)

EXP:

41.36%

ติดตาม ข้อความ

เหรียญ

ดูเหรียญทั้งหมด

เฉพาะโพสต์แรก ลำดับปกติ เครื่องมือ ลิงก์โพสนี้ โพสต์เมื่อ: 2014-09-04 11:02:42: 2014-09-04 จำนวนผู้เข้าชม: 3240 ท่าน

……………………………………………….
ชีวิตเหมือนเรือน้อยล่องลอยอยู่
ต้องต่อสู้แรงลมประสมคลื่น
ต้องทนทานหวานสู้อมขมสู้กลืน
จำต้องฝืนสู้ภัยไปทุกวัน
เป็นการง่ายยิ้มได้ไม่ต้องฝืน
เมื่อชีพชื่นต้องบรรเลงเพลงสวรรค์
แต่คนที่ควรชมนิยมกัน
….ต้องใจมั่นยิ้มได้เมื่อภัยมา

หลวงวิจิตรวาทะการ
………………………………………………...
และชีวิตในที่เวียนว่ายในวัฎฎสงสารนี้ก็เหมือนเรือค้าขายสินค้า
แล่นไปมาในมหาสมุทร ค้าขายยังเมืองโน้น เมืองนี้
ได้กำไรก็ดีใจ ขาดทุนก็เสียใจ อย่างนี้ร่ำไป แล้ว ๆ เล่า ๆ
จนเมื่อเรือแตกอัปปางกลางทะเล
ปุถุชน(คนหนาด้วยกิเลส ทำตามอำนาจกิเลสคือความโง่)
ลอยเคว้งคว้างอยู่กลางทะเล
กำหนดทิศทางไม่ถูก
จนสุดท้ายก็ตายเพราะน้ำวนหรือสัตว์ร้าย
แต่กัลยาณชน(คนดี)กำหนดทิศทางหาขอบฝั่งได้(คือชีวิตต้องทำบุญ ทำดีเท่านั้นจึงปลอดภัย) แล้วก็เพียรว่ายไป ๆๆๆ
เมื่อไปถึงฝั่งเพียงปลายทางสัมผัสพื้นดิน เพื่อก้าวขึ้นไปบนบก
นั่นคือพระโสดาบัน

จนสุดท้าย..........
ขึ้นไปนอนอย่างสบายใจบนบก ไกลจากภัยอันตราย คือพระอรหันต์
………………………………………………………………………………