นั่งขัดสมาธิ คือ นั่งขาขวาทับขาซ้าย นั่งตัวตรง หลับตา ทำจิตให้สงบทำใจให้สบาย หายใจยาว ๆ เอาสติมาจับไว้ที่สะดือ หายใจเข้าท้องจะพองกำหนดภาวนาว่า พองหนอ หายใจออกท้องจะยุบ กำหนดภาวนาว่า ยุบหนอ ใจนึกถึงท้องพองหรือยุบตลอดเวลา แล้วกำหนดในใจว่า “พองหนอ…ยุบหนอ…”ให้ทันกับภาวะปัจจุบันทุกครั้ง แต่หากอารมณือื่นเกิดขึ้นมาต้องจับอารมณ์นั้นให้ทัน เรียกว่า รู้เท่าทันอารมณ์ปัจจุบัน เช่น ยุงกัดรู้สึกคัน ก็กำหนดภาวนาว่า คันหนอ เกิดปวดเมื่อยขึ้นมา ก็กำหนดภาวนาว่าเมื่อหนอ หรือ ปวดหนอ เมื่อรู้เท่าทันแล้ว ก็กลับมาที่อารมณ์กรรมฐานเดิมคือ พองหนอ…ยุบหนอ… เหมือนเดิมครับ…นี้คือหลักปฏิบัติวิปัสสนาคร่าว ๆนะครับ แตกต่างกับสมถะกรรมฐานแค่เส้นด้ายคั่นไว้แค่นั้นเองเส้นด้ายที่คั่นนั้นก็คือ การกำหนดรู้เท่าทันอารมณ์ปัจจุบัน เพื่อปัญญามิใช่ความสงบครับ
