| watkaeng |
27-09-2015 13:58 |
การเป็นอยู่กับคน ย่อมต้องเข้าใจจิตใจ อุปนิสัยของคน
[attachment=11805]
การเป็นอยู่กับคน
ย่อมต้องเข้าใจจิตใจ อุปนิสัยของคน
เหมือนเข้าป่า ต้องรู้ใจป่า รู้หนทางไปมา
จะได้ไม่หลงป่า ยุ่งยากลำบากกายใจ
คนมีปัญญาเมื่อเห็นผืนป่า ก็จับทางได้ ว่าจะอยู่อย่างไร จะออกหนทางไหน
เหมือนเห็นคำพูด คำจา อากัปกิริยาของคน ก็เข้าใจพฤติกรรมทั้งปวง
คนมีปัญญาปานกลาง ไม่รู้จักป่า เข้าป่า อาจมีหลง
แต่ก็รู้จักป่าอย่างดีเพราะเคย "หลงป่า"
เมื่ออยู่กับอยู่กับคน อาจถูกหลอกบ้าง ก็ได้บทเรียน ไม่มีครั้งสองต่อไป
แต่คนโง่เขลา หลงอยู่ในป่าแล้ว ๆ เล่า ๆ ก็ยังไม่เข้าใจป่า
เดินวกวนเป็นวงกลมอยู่จับทิศทางไม่ได้ ก็ยังไม่สำนึกว่า ...."หลงป่า"
เหมือนอยู่กับคน ทำงานอยู่ด้วยกัน ถูกหลอกไม่รู้กี่ครั้ง
ก็ยังรัก ยังหลง ทิ้งไปไม่ได้สักที
หรือเพราะมีกรรมผูกพัน หรือพันธะแห่งการงานที่ไม่อาจสลัดไป
.....แต่ถึงอย่างไร เราเป็นคน เราก็ต้องอยู่กับคน
ไม่อาจหนีพ้นไปอยู่กับสิ่งมีชีวิตอื่นได้
เมื่ออยู่กับคน เราจึงต้องเข้าใจตน เข้าใจคนให้ดี
ใจเขา ใจเรา คนละใจ แยกใจอย่าเกลือกกลั้วคละเคล้าจะมึนมัวเมา
แยกเรา แยกเขา แยกคน แยกความ อย่าให้เป็นอย่างเดียวกัน
มีท่าทีอย่างงดงาม จะหยุด จะปราม จะนิ่ง จะวาง เฉยอย่างมีปัญญา
จะห่าง จะใกล้ วางใจให้เป็นกลาง ปล่อยวางบ้างบางเวลา
ก็จะได้ไม่เป็นปัญหา เมื่อต้องอยู่กับคน...... |
|