เวอร์ชันเต็ม: [-- นิทานเรื่องหนึ่ง.......เล่าว่า.... --]

วัดแก่งกระจาน -> นานาสาระธรรม -> นิทานเรื่องหนึ่ง.......เล่าว่า.... [สั่งพิมพ์] เข้าสู่ระบบ -> ลงทะเบียน -> ตอบกลับ -> ตั้งกระทู้

watkaeng 27-09-2015 13:51

นิทานเรื่องหนึ่ง.......เล่าว่า....

[attachment=11800]

นิทานเรื่องหนึ่ง.....
เริ่มต้นที่...คาราวานเดินทางคณะหนึ่ง หลงวกวนอยู่ในทะเลทราย กินอาหารเสบียงใกล้จะหมด เดินคลำทางไปจนเห็นทางออกเพราะเทพเจ้าประจำเผ่าที่พวกตนเคารพบอกทางให้ ก็ได้รอบวงกินอาหารมื้อสุดท้ายของเสบียงอยู่นั้นเทพเจ้าได้ปรากฏตัวขึ้น แล้วก็กำชับถึงหนทางรอด ทางออก ว่าไม่นานก็ออกเดินทางไปเจอลำธารที่สดชื่น ใสสะอาด เมื่อผ่านลำธารไปจะปลอดภัย และได้บอกต่อว่า...การหลงทางครั้งนี้มีคุณค่าและความหมายทำให้เราฉลาด มีปัญญาและเข้าใจกันมากขึ้น ขอให้เก็บหินและกรวดไว้เป็นที่ระลึกและเตือนความจำ นำไปปฏิบัติ หลายคนที่ฟังด้วยท่าทีเหนื่อยล้า เห็นทางออก จะได้กลับบ้าน เลยไม่นำพาต่อคำแนะนำนั้น มีเพียงสมาชิกในกลุ่มไม่กี่คนที่เชื่อฟัง ได้เก็บเอาก้อนหิน ก้อนกรวดใส่กระเป๋าพอประมาณ
.....จนรุ่งสาง ทุกคนก็เดินทางไปเห็นลำธาร เห็นทางออก ได้อาบน้ำ พักผ่อน ระหว่างนั้นมีใครคนหนึ่งได้ พูดขึ้นถึงคำแนะนำของเทพเจ้า แล้วถามว่า...ใครเอาก้อนกรวด ก้อนหินมามั่ง หลายคนบอกว่า "ไม่ได้เอา ไร้สาระ " แต่มีเพียงแค่สอง สามคนเท่านั้นที่เอามา...ได้ล้วงลงไปในกระเป๋า หยิบก้อนหินออกมาอย่างไม่มีความหมาย....
แต่...ทุกคนก็ต้องตกใจ และบางคนดีใจจนเนื้อเต้น หลายคนร้องไห้...
...................................................................
.................................................................
.............................................................
.........................................................
เพราะก้อนหินในกระเป๋าเหล่านั้นทอแสงประกายงดงาม
อา....ก้อนหินไร้ค่า หนักกระเป๋ากลายเป็น....
......."เพชร พลอย " ที่เลอค่ามิได้ไปเสียแล้ว......
.............นี่เรื่องนี้มีความอย่างไร ?


.......ใครได้ข้อคิดดีดีอะไร เสนอความเห็นมาได้น่ะ....ว่า
....เหมือนกันหรือป่าว...
ไม่มีผิดน่ะ
แล้วแต่มุมมองใคร....!













watkaeng 27-09-2015 13:53
[attachment=11801]

......นิทานเรื่องนี้....เป็นข้อคิดที่ดีสำหรับการเชื่อฟังคำแนะนำสั่งสอนของพ่อแม่ ครูอาจารย์ เหมือนเพชร เหมือนพลอย มีค่ามีราคา แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมดจะเชื่อฟังและปฏิบัติตาม หลายคนมักจะเบื่อหน่าย อิดหน่าระอาใจ แต่วันหนึ่งข้างหน้าจะกลายเป็นของมีค่าจริง ๆ แม้การได้ออกจากความหลงในทะเลทรายก็มีค่ามากพอแล้ว แต่ใครที่ใส่ใจคำแนะนำพร่ำสอนกอบด้วยเมตตา ให้นำก้อนหิน ก้อนกรวดติดตัวมา(คือคำแนะนำดีดีอีกเช่นกัน) เมื่อออกจากทะเลทรายก็ยังย่อมตั้งตัวได้อีก สรุปแล้ว ค่ำสั่งสอนของพ่อแม่ ครูอาจารย์มีค่าเสมอ แม้ครั้งหนึ่งจะยังไม่มีใครมองเห็น นานวันๆไป ก็ยังทวีค่ามากขึ้นเมื่อเชื่อฟังและนำไปปฏิบัติ.....


เวอร์ชันเต็ม: [-- นิทานเรื่องหนึ่ง.......เล่าว่า.... --] [-- top --]


Powered by phpwind v8.7 Code ©2003-2011 phpwind
Time 0.032779 second(s),query:2 Gzip enabled