…….การได้พยายามฝึกฟังเสียงแห่งความดีงามของคนอื่นบ่อย ๆ แล้วพลอยปลื้มใจ ดีใจ ไปกับความดีงามนั้น ที่เรียกว่า การสาธุหรือ"ปัตตานุโมทนามัย"เป็นบุญง่าย ๆ ใจก็เป็นสุข ได้รับการเติมเต็มข้อมูลดีดีลงในใจ ในสมอง เมื่อนานวันไป ก็มีข้อมูลดีดีในใจมากมาย เหมือนมีน้ำใสใสบริสุทธิ์ใส่เข้ามา กลายเป็นโลกทรรศ์ ชีวิทรรศ์ ในการมองโลก มองชีวิต มองคนล้วนแต่งดงาม แต่ไม่ใช่การมองโลกในแง่ดี พวกโลกสวยมากเกินไป เพียงแต่ใช้ปัญญาแยกแยะ เลือกดู เลือกฟัง ในสิ่งที่ดีดี สิ่งไม่ดีมีไหมก็มี จะไปฟังอะไรมากมายเพียงแต่รับรู้และเข้าใจ ทิ้งไป ไม่สร้างนิสัยสุข สนุกในการฟังเรื่องร้าย ๆ ของคนอื่นเท่านั้น ใจก็ผ่องใส ไม่เน่า ไม่เสีย ยิ่งถ้ามีสติแยกแยะ ห้ามตนเองไม่ฟังเรื่องชั่ว เลือกฟัง คิดแต่เรื่องดีดี ก็จะเห็นความดีเต็มโลก เหมือนคำสอนของชาวธิเบตบอกว่า "ให้ฟังเสียงทุกเสียงเป็นเสียงพุทธมนต์ มองคนทุกคนเป็นดั่งโพธิสัตว์ ทำที่อยู่ทุกทึ่เหมือนอยู่ในพระนิพพาน จะสงบสุข สำราญตลอดไป" เหมือนบางคนไม่ชอบพูดคำหยาบ เห็นโทษของการพูดคำหยาบ จึงพูดคำหยาบไม่เป็น มีจริง ๆ คนเช่นนี้
มันอยู่ที่การเลือก การฝึก การเติมเต็ม........................
