เผอิญไปพบภาพเก่าสีจาง ๆ
เมื่อครั้งธุดงค์เผ่ยแผ่ธรรมสู่ภาคเหนือ
และแล้วความทรงจำในอดีต ก็ฟุ้งกระจาย
ในแสงแดดยามเย็น
ความรู้ ความสามารถที่มีได้ เท่าที่มีในวันนี้
ล้วนแต่ผ่านการเคี่ยวกรำ ฝึกฝนมา ไม่รู้ว่า เท่าไหร่
ย่ำไปในธารน้ำใส ห้วยละหารน้อยใหญ่ ในโรงไร่ เพิงนาและป่าช้า
ในโรงเรียนของหนู หมู่บ้านชาวเขา เพื่อขอเข้าบรรยายธรรม
ในค่ำคืนที่หนาวเหน็บ อาหารบิณฑบาตรข้าวเบ๊อะ แกงเปรอะ จากชาวดอย
ด้วยแรงกายใจแห่งวัยหนุ่ม ทุ่มเทเพื่อความใฝ่ฝัน
จากวันนั้น มาถึงวันนี้ ก็มีเราอยู่ตรงนี้
ดั่งนักรบที่หลงเหลือจากสงคราม
(เพื่อนๆในภาพหายไปไหนหมดน่ะ)
พิศดูภาพเก่า ๆ คล้าย ๆ ว่า…
เพิ่งผ่านไปเมื่อวันวาน......
