|
|
—
กระทำโดย watkaeng โดยการย้ายจากกระดานข่าว พุทธธรรม เมื่อเวลา(2010-06-25)
—
เจ้าพญา ผู้พิทักษ์ เหล่าปักษีแม่อินทรีย์ จอมวิหค ผกเวหาผู้เป็นใหญ่ ในขุนเขา เฝ้าพนาครองนภา อากาศกว้าง อย่างทระนงมีคุณธรรม อันยิ่งใหญ่ ให้เล่าขานพญานก สืบสาน อย่างได้ผลคือวิธี เลี้ยงลูกน้อย ให้คอยยลขอทุกคน ติดตามกลอน ตอนต่อไปพญานก จะขยัน หมั่นหาเหยื่อมาแผ่เผื่อ ลูกนก จิตสดใสเฝ้าเป็นห่วง ลูกน้อย ผู้กลอยใจคอยห่วงใย ถนอม กล่อมลูกยาสายตาสอด ส่องภัย ให้แก่ลูกจิตฝังผูก กลัวลูกหล่น ลงเวหาหมั่นนอนกก ให้อบอุ่น แก่ลูกยาวันเวลา ผ่านไป จนใหญ่โตลูกทุกตัว เติบใหญ่ อย่างได้ผลต่างซุกซน บนรังรัก อยากบินโผมองเห็นแม่ โผผิน บินโฉบโชว์ต่างอยากโผ บินข้าม ตามมารดาพญานก บินว่อน เพื่อสอนลูกให้รีบลุก ปลุกใจ ให้ถลาสอนให้บิน กระโจน ร่อนโผนมาถึงเวลา ลูกรัก จักโบยบินลูกพญา อินทรีย์หนอ พอได้ฟังต่างก็ย่าง เตาะแตะมา ใกล้ผาหินบางตัวกล้า เดินต้วมเตี้ยม เตรียมจะบินบางตัวสิ้น แรงหด ตกจากรังตัวที่แข็ง แรงมี ปรี่ขึ้นฟ้าตัวที่แรง อ่อนหล้า คราหมดหวังต่างตกเหว ชีวิน ก็ภินท์พังฝากเป็นเรื่อง ความหลัง ที่ยังงงสุดวิสัย ที่แม่อินทรีย์ จะปรี่รับสุดวิสัย ที่จะคาบ ตามประสงค์จึงปล่อยให้ ลูกตัวนิด มาปลิดปลงเพราะประสงค์ ลูกที่แข็ง แรงเท่านั้นเปรียบประดุจ ชีวิตเรา เฝ้าฝึกฝนสู้อดทน หนักเบา เฝ้าขยันจึงจะรอด ปลอดภัย ไร้โทษทัณฑ์ส่วนผู้ที่ ประมาทนั้น พลันมลายเหมือนลูกนก อินทรีย์ ที่สาธกนำมาถก ชี้แจง แถลงไขเป็นตำนาน พญาอินทรีย์ ระบือไกลเลี้ยงลูกน้อย เติบใหญ่ ปล่อยให้ตายเลือกลูกน้อย ที่สดใส ให้คงอยู่เพื่อต่อสู้ อุปสรรค อย่างสมหมายปล่อยลูกน้อย กำลังเพลา ไม่เอาใจให้ล่วงหล่น ลงเหวใหญ่ ไพรพนาพระธรรมทูต ก็เช่นกัน ผ่านมาได้ที่ล้วนแล้ว เอาใจใส่ ใฝ่ศึกษาจึงสอบผ่าน ภาคจิตะ ภาวนาสู่ภาควิชา- การกัน อย่างมั่นคงส่วนผู้ที่ อ่อนแอ ไม่แผ่เผื่อไม่เอื้อเฟื้อ คำสั่ง อย่างเหมาะสมจึงถึงการ ถูกทิ้งไว้ ในกลางดงเลยหัวลง เอวัง กลับรังเดิมอ้างอิงจาก...หนังสืออนุสรณ์พระธรรมทูตสายต่างประเทศ รุ่นที่ 12อ้างอิงข้อมูลจาก : http://www.nichecyber.com/read.php?tid=309
|
