|
|
ความรักกับความเกลียดนี้ช่างเกิดมาคู่กันจริง ๆ
......ขณะฉันข้าว เห็นแมวเหลืองตัวหนึ่งกระโดดจากหลังคามานอนพักร้อน
เจ้าแมวเหลืองตัวนี้...อาศัยอยู่บนเพดานห้องมานานแล้ว แต่ไม่ยอมให้เข้าใกล้และไม่รู้มาจากไหน .....แต่ชอบมาทำกร่าง กัดแมววัดไปทั่ว
เราก็รู้สึกไม่ค่อยชอบมันเท่าไหร่....แต่วันนี้เห็นมันนอนสบายใจคลายร้อนอยู่หน้าห้อง เรากลับรู้สึกเฉย ๆ เพราะว่า....เราไม่ได้เลี้ยงแมวของเรานั่นเอง โอนให้พระรูปอื่นท่านให้อาหาร ดูแลไป แต่มันก็แวะเวียนมาเที่ยวเล่นที่ห้องบ่อย ๆ
......เมื่อเราเลี้ยงแมว เราก็ผูกพัน เกิดความรัก เมื่อมีอะไรอย่างอื่นมาทำร้ายแมวเรา เราก็โกรธและเกลียด โดยเฉพาะเจ้าแมวตัวเหลืองนั่น....ความรักมาพร้อมกับความเกลียด พยาบาทจริง ๆ แต่พอเราไม่ได้เลี้ยง ไม่ได้ผูกพัน จากความรักแบบกิเลสก็ลดลงกลายเป็นความเมตตา เมตตาทั้งแมวเรา แมวไหน แมวใคร และเจ้าอริตัวสีเหลืองนั่น......
.......เมื่อเรามีแฟนสักคนหนึ่ง เราก็รักชนิดทุกลมหายใจ และแน่นอนก็อาจจะหึงหวงทุกลมหายใจเช่นกัน ใครมาทำให้ของรักเรา คนรักเราเป็นอะไร ก็โกรธ พยาบาท พร้อมที่จะทำให้ตกตายไปตามกัน .....แต่ต่อมาเมื่อไม่ได้รักกันแล้ว เธอคนนั้นจะเป็นอย่างไร เราก็ไม่สนใจ แต่ไม่ใช่ทิ้งขว้าง เพียงอยู่ดูห่าง ๆ แบบเมตตา ดำเนินชีวิตไป ชีวิตใคร ก็ชีวิตใคร ไม่ข้องกัน
.......พระพุทธเจ้าตรัสไว้ชัดเจน เมตตาธรรมค้ำจุนโลก ถ้าความเมตตายังเป็นความเมตตา ก็แก้ปัญหาด้วยปัญญา แต่ถ้าเมตตากลายเป็นความรัก หรือตัณหา ก็จะลุ่มหลงสุดเหวี่ยงไปทางความเกลียด และแก้ปัญหาด้วยอารมณ์หรือความหลง ความโกรธ จบลงที่ความพินาศ ตามที่ปรากฏตามหน้าหนังสือพิมพ์อยู่บ่อย ๆ แม้กับคนรักของตนเอง
.......อยู่ที่ว่า...จะพินาศมาก หรือพินาศน้อย เท่านั้น
|
