|
อยู่คนเดียวให้ระวังความคิดอยู่ร่วมมิตรให้ระวังวาจา................วาจาคือสื่อกลางประสานสามัคคีและยังเป็นสื่อกลางที่ทำให้แตกความสามัคคี ได้เช่นกัน ........................... คำพูดเมื่อยังสงบนิ่งอยู่ในใจเรา ยังไง ๆ เราก็เป็นนายมันไปตลอดกาล แต่ถ้ามันหลุดไปได้จากที่คุมขังคือใจเรา รอดหูตาของสติ สัมปชัญญะไปสู่โลกภายนอก ได้เมื่อไหร่..... เราเองจะเป็นทาสมันไปชั่วกาลปสาน ................................. หากคำพูดนั้นแสนดีไพเราะ เหมาะกาล ประสานไมตรี มีประโยชน์ เราก็เป็นทาสของความดีงามนั้น สิ่งที่ได้รับการปูนบำเน็จคือ ความดีงาม อำนาจ ราชศักดิ์ เสียงสรรเสริญ แต่ถ้าเราเป็นทาสแห่งนายที่ชั่วช้า ชีวิตต่อแต่นี้ไป..... ก็จะเน่าเหม็นชัวกาลนาน ...................................... บางครั้งการอยู่กับคนปุถุชน ต่างจิตใจ ต่างความคิด ปัญญาและประสบการณ์ ทุกคนล้วนแต่คิดถึงแต่ตัวเองทั้งนั้น ผู้ฉลาดควรเลือกใช้คำพูดที่ดีงาม ....................................... อย่าเอาแต่พูดถูกใจตนเอง เอามัน เอาฮาอย่างเดียว แม้ว่าจะสะใจ ได้ระบาย ได้ด่า ได้ว่า ได้สอน แต่มันก็คือระเบิดเวลา ................................. แม้บางครั้ง.... ความจริง และความถูกต้อง ใช่ว่า... จะพูดได้กับทุกคน ทุกที่ ทุกเวลา แม้พระพุทธเจ้ายังเลือกเวลาตรัส.... .............................. ระหว่างความจริงถูกต้อง และความถูกใจ .....คนฉลาดจะอยู่ตรงกลาง ระหว่างสองคำนี้..... .......นั้นคือคำว่า....."เหมาะสม" แม้เป็นคำจริงก็เลือกเวลา เลือกคนพูด นั้นคือ......"ความเหมาะสม" แม้จะถูกใจ สะใจ ได้ระบาย ก็ต้องคิดถึงใจเขา ใจเรา เลือกเวลา เลือกอารมณ์คนฟัง ....นั่นคือ....."ความเหมาะสม" ....................................... แม้การโพสก็คือ..... คำพูดอย่างหนึ่ง....
|