|
|
คุณไปตลาด คุณทราบไหม ?ว่าคุณจะไปซื้ออะไรบางคนไม่รู้ แค่ไปเที่ยวเล่น เห็นอะไรถูกใจ ก็ซื้อมา....แต่บางคนมีสิ่งที่ต้องการอยู่ในใจแล้ว...เพียงแค่หาให้เจอ แล้วซื้อกลับมาให้ได้
แต่ต้องใช้ความเพียรนิด....ว่าของที่ต้องการนั้นอยู่ที่ไหน
ใครขาย คนขายมาไหม ?
แต่ถ้าไปห้างสรรพสินค้า ก็แค่เดินปรี่ไปที่มุมนั้นเลย
แต่ก็ต้องเลือกอีกว่า ต้องการแบบไหน ยี่ห้อไหน ความจุแค่ไหน ฯลฯ
ต้องเปลืองสมองอีกพอควร....
และสังคมเดี๋ยวนี้ ก็เป็นสังคมแห่งการเลือกจริง ๆ
มีอะไรมากมายมาเสนอหน้าให้เลือก จนสับสน ครั้งแรกเหมือนไม่จำเป็น
ฟังโฆษณา ไป ๆ มา ๆ เอ๊ะ....ชักเริ่มรู้สึก...."ว่าจำเป็นแล้วแหละ"
เพียงแต่ว่า.....เราต้องถามตนเองว่า...เราต้องการอะไรแน่ จำเป็นแค่ไหน
อยู่กับเราไปนานไหน ทนหรือเปล่า ใช้ได้หมดทุกออฟชั่นเปล่า
และระวังของปลอม.....แต่เดี๋ยวนี้คนขายอาจบอกเลย
..ว่าของเทียมราคาถูกสนใจไหม....
นอกจากสิ่งของภายนอก แม้สิ่งภายใน คู่กับกาย คู่กับใจ
เราก็ยังต้องรู้จักเลือก.....
ของที่รับเข้าสู่ร่างกายก็ต้องเลือก ว่า....กินเข้าไปแล้วไม่ทำลายร่างกาย
อย่าไปให้จริงจัง ให้ความสำคัญกับ...."ความอร่อย"...มากนัก แม้ว่าจะจำเป็น
เพราะความอร่อยก็แค่ผ่านลิ้น
ถ้าความอร่อยเป็นพาหะพาพิษเข้ากระเพาะล่ะ.....
คุณก็ตายเท่านั้น ตายเพราะความอร่อย มีอยู่บ่อยไป
เพราะเมื่อหูฉลามผ่านไปสู่กระเพาะมันก็เป็นเพียงแค่อาหาร
ไม่มีที่อยู่พิเศษอะไร ที่ทางเจ้าหน้าที่จัดไว้ให้เป็นสัดส่วน
ก็แค่ปนเปในกระเพาะ รวม ๆ กับอาหารชั้นต่ำอื่นๆ
เพียงแต่ว่า......"อาหารนั้นมีพิษ"ไหมล่ะ....
แต่อาหารก็อยู่กับชีวิตไม่เกิน ๑๐๐ ปี เพราะกินดีแค่ไหน...."ก็ตาย"อยู่ดี
แต่.....สิ่งที่เข้าสู่ใจนี่ซิ...."สุดสำคัญ"
"คุณช่างเลือกไหม ?"
อย่าไปจริงจังกับ...."ความสนุก" มากนัก
แม้ว่า...."ความสนุก" จะจำเป็นอยู่บ้าง
แต่ถ้าความสนุกเป็นพาหะพาคุณไปนรกล่ะ.....คุณจะยอมเสี่ยงไหม?
สนุกแล้วผิดกฏหมาย สนุกแล้วผิดศีล สนุกแล้วทำให้ชีวิตตกต่ำ
สนุกแล้วประตูคุกเปิดให้ เชื่อมใจไปนรก.....คุณจะว่าไง....?
คุณต้องช่างเลือกน่ะ.....
เหมือนพ่อแม่เลือกโรงเรียนให้กับลูก เลือกที่ทำงานให้ตนเอง
แม้จะเข้าวัด.......
ก็ดูเหมือนว่า.....ต้องช่างเลือกเหมือนกัน....
.......คุณเลือกแล้วใช่ไหม..?
|
