คำสั่งสอนจะไม่มีค่าเลยถ้าไม่นำมาปฏิบัติ
การปฏิบัติตามคำสั่งสอน ที่ทำกันต่อ ๆ มา
ก็กลายเป็นวัฒนธรรมและประเพณี
แต่วัฒนธรรมและประเพณีก็ไม่ใช่ว่าจะมาจากคำสั่งสอนที่ดีทั้งหมด
เพราะวัฒนธรรมและประเพณีที่ทำสืบๆ กันมานานเข้า
ก็จะผสมปนเปกันไปในระหว่างการเดินทางนั้น
อาจจะมีทั้งดีและไม่ดีก็ได้
อาจจะไม่ใช่สัปปริสบัญญัติ(การบัญญัติของสัตบุรุษหรือคนดีมีการให้ทาน ไม่เบียดเบียน เลี้ยงดูมารดาบิดา)
เมื่อมนุษย์ฉลาดมากขึ้น ก็จะแยกแยะ
รับเอาแต่วัฒนธรรมประเพณีที่ดีดี เพื่อรักษาและปฏิบัติตาม
ฉะนั้นการพยายามปฏิบัติตามให้ได้ในวัฒนธรรมและประเพณี
ก็คือการปฏิบัติตามคำสั่งสอนเช่นกัน แต่ต้องเข้าให้ถึงแก่น
เช่น วันสงกรานต์ เป็นเรื่องของการตระหนักถึงชีวิตที่ล่วงเลย
บุพพการี บรรพบุรุษ ความสามัคคีในครอบครัวและชุมชน ฯลฯ
ฉะนั้น วัฒนธรรรมประเพณีวันสงกรานต์บอกให้ปฏิบัติอย่างไร
มีการทำบุญตักบาตร ก่อพระเจดีย์ทราย สรงน้ำพระ รดน้ำผู้สูงอายุ ทำบุญแก่ญาติผู้ล่วงลับ ฯลฯ ก็พึ่งทำให้ได้ตามนั้น เพราะนั่นก็คือ....
การปฏิบัติตามคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า
โดยผ่านวัฒนธรรมประเพณีนั่นเอง.......
