|
|
 เพราะความเป็นเด็กที่เต็มไปด้วยแรงขับของโฮโมนไม่ชอบอยู่นิ่ง ต้องการเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ อยู่เสมอเหมือนรถแรง เรือเร็ว แต่กัปตันไม่ฉลาด คนขับไม่ชำนาญทิศทาง จะไปอย่างไร?ยิ่งไปประสพพบเจอกับ "ความรัก" กับเพศตรงข้าม ต่างก็ต้องการเรียนรู้กัน
แล้วในปัจจุบันช่างง่ายดาย เพราะมีสิ่งช่วยส่งเสริมทั้งโทรศัพย์และโลกโซเชียล
จึงทำให้ไปอย่างสุดกู่ โดยพ่อแม่ไม่เคยรู้
เด็กผู้หญิงที่ดูเหมือนจะแสดงออกอย่างชัดเจน ขึ้นสเตตัส เพ้อรำพัน ก็ไม่อาจจะเรียกว่า "สตรี" ได้เพราะไม่ค่อยมีสติ
เด็กหลายคนผ่านด่านทดสอบนี้ไม่ได้ เรียน ม.๒ ไม่จบ
"ต้องรีบส่งตัว"เป็นคุณแม่วัยใส
ความคิดสั้นจึงเกิดขึ้น ไม่สนใจว่า อนาคตจะเป็นอย่างไร ที่ทางจะมีแค่ไหน
จะอยู่อย่างไร อยู่กับใคร(เกาะพ่อแม่กิน)คนที่เป็นแฟนนิสัยเป็นอย่างไร จะอยู่กันนานแค่ไหน อารมณ์เป็นอย่างไร เป็นคนดีแค่ไหน ฯลฯ
ล้วนแต่ไม่เคยสนใจ ไม่อยากรู้
แม้ใครจะบอกก็ไม่อยากฟัง คิดอยู่อย่างเดียว "แค่อยากได้" เท่านั้น "คิดสั้นๆ"
และที่น่ากลัวคือ.....ทุกอย่างเป็นความลับ พ่อแม่รู้ไม่ได้ จนกว่า….จนกว่า…….
ทุกอย่างแก้ไขไม่ได้......!!!!!!!!
แต่คนเรา เมื่อโตขึ้นเลยมัธยมมาได้ ครอบครัวอบอุ่น พ่อแม่มีเวลาพูดคุยกับลูก เปิดใจ เข้าใจ ให้เขาไว้ใจ มีเหตุผล มีอะไร ๆ ก็เล่าให้กันฟัง เจอความรักเล็ก ๆ ก็คิดยาว พ่อแม่ช่วยคิด ผ่านไปได้ เจอคนนั้น คนนี้ พ่อแม่ให้เหตุผล ผ่านไปได้
ที่จริงชั่วชีวิตนี้ "ความรัก"เหมือนแก่งกระจาน หรือที่ท่องเที่ยวอื่น ๆ คนมาใหม่ ๆ จะตื่นเต้น มองไม่รอบด้าน เมื่อมาครั้งต่อไป ความตื้นเต้นลดลง มีแต่สำรวจตรวจตรา
สรุปแล้ว การจะไม่ให้คิดสั้น พ่อแม่ต้องคิดยาวด้วย มีเวลา มีเหตุผล มีกำลังใจ มีแนวทาง สร้างความเข้มแข็งที่ครอบครัวก่อน แล้วช่วยคิดยาว ๆ ให้เด็ก ๆ แล้วจะได้ไม่ลำบากที่จะเลี้ยงทั้งลูก และหลาน โดยเขาเองทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง เป็นอย่างเดียวคือ "เกาะพ่อแม่กิน" เพราะคิดสั้น..........
|
