*~ อุษาส่องธรรม ~*
.. ภุชงคประยาตฉันท์๑๒..
๏สุรีย์แจ้งกระจ่างฟ้า สว่างหล้าสง่าศักดิ์
อรุณผ่องคะนองทัก สกลทั่วอุษางาม
สถิตวารสราญล่อง ระวีส่องกระทบม่าน
วนาทั้งทะเลธาร ตะวันฉายมิเลือกแดน
๏ ประดุจแสงพระธรรมสอน อนาทรนิกรแสน
เสมอสัพพสัตว์แม้น จะยากแค้นรึต่ำวรรณ
ประกายธรรมพระดำรัส เอนกพัฒนาสันติ์
ผิชนใดประพฤติมั่น เจริญขันธ์นิรันดร
๏ มหาชนสิคลำเขลา มิคว้าเอาดำรัสสอน
ระเริงอยู่ ณ คูดอน มิรู้ร้อนกิเลสเผา
ตะวันผ่านละหานหนอง พนานต์คลองและขุนเขา
นิราศล่วงมินานเนา สุรีย์เจ้าก็สิ้นวาร
๏ประดุจแสงพระศาสน์ส่อง มิได้ผ่องนิรันดร์กาล
สิมาตรแม้นประมาทคร้าน จะซมซานอบายวัฏฏ์
ณ วันสิ้นพระศาสน์แสง สกลแห้งพระดำรัส
กิเลสสุมประชุมชัด จะทึ้งสัตว์คะนองเพลิน
๏ ประพฤติภาวนาศีล เจริญจินต์มินานเนิ่น
สลัดเล่นสนุกเกิน และโลภโทสะร้อนรุม
กระทำภาวนามั่น จะรู้ทันกิเลสสุม
กระจ่างใจจะคลายคลุม ณ ท่ามจิตสนิทธรรม ๚๛
